Johan Rumpt vindt net als de vroege mensen zijn materiaal; de in
onze tijd zo ruim voorradige industriële gebruiksvoorwerpen, die
het afval van onze achteloze verbruik vormen.
In dat materiaal ziet hij echter niet de gebruiksfuncties, maar
de potenties om ze via zijn ideeën tot eigen beelden te vermaken.
Zijn de beelden eenmaal voltooid, dan bevinden zij zich altijd tussen
het gemaakte en het gegroeide en tussen het voorgevormde en het
ontstane in.
In recent werk tracht Johan het menselijk lichaam en de voorwerpen
dichter bij elkaar te brengen door het lichaam meer ding en de dingen
meer lichamelijk te maken.
Voor Outer Parts (2005), sneed hij stukken uit de carrosserie van
een auto en bewerkte deze delen met gekleurde epoxy, totdat ze bijna
onherkenbaar werden.
Hoewel bij nauwkeurig kijken soms de plaats van een achterlicht
of de ophanging van een as nog te zien zijn, zijn de beelden ver
van hun oorsprong verwijderd. Eerder lijken ze op stukken vlees
bij de slager, want net als bij karkassen hebben ze de bestorven
rode en blauwgroene kleuren van geslachte dieren.