"Tegenstelling...
Dat was het eerste woord dat bij mij opkwam toen ik de laatste presentatie van Eveline van Duyl zag. In de galerieruimte stonden drie grote sculpturen en hingen drie middelgrote foto’s. De foto’s, hoe verschillend onderling ook, straalden iets positiefs uit.
Een Surinaamse vrouw die met haar trotse aura haar architectonische omgeving haast letterlijk roze kleurt, een vrijwel naakte jongeman die een sprong maakt boven een aantal lampen die zijn kruis in het licht zetten en een viriele jongeman die op een enorme boomwortel zich heer en meester voelt over zijn omgeving.
Mooie beelden, geraffineerd uitgelicht, met voldoende aanzetten tot een spannend, onvoorspelbaar verhaal.
Daarnaast, oneerbiedig gezegd, de naald-en-draad-sculpturen. Gemaakt
van… ja, van wat eigenlijk… van allerlei ongebruikelijke materialen.
Een rolstoel, met skai beklede hoofdsteunen, kasjmier tafelkleedjes,
metalen verbindingsstukken, plakjes hout, grof plakband etc. Ieder
afvalmateriaal lijkt van nut te zijn geweest." (citaat: Rob
Perree)
naar de website van Eveline van Duyl